کد مطلب:188435 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:231
تأیید امام باقر از قیام های ضد طاغوتی
امام باقر (علیه السلام) گرچه بر اساس حفظ مصالح مهمتر بر ضد طاغوتها قیام مسلحانه نكرد با انقلاب فرهنگی و شكل دادن به شیعیان و آشكار كردن خط فكری تشیع و قیام بر ضد طاغوتها را در قلوب می پاشید، از این رو از طرف هشام بن عبدالملك از مدینه به شام تبعید گردید، چنانكه شرح آن در كتاب ذكر خواهد شد.
از آنجا كه وجود امام در شرایط عصر خودش یگانه محور تشیع بود و حفظ محور برای حفظ تشیع بسیار لازم بود لذا امام باقر (علیه السلام) در پشت سپر تقیه و در زیر چتر تاكتیك انقلابیون را رهبری می كرد و هرگز راضی نبود حتی یك لحظه طاغوتها زنده باشند.
[ صفحه 23]
بر همین اساس آن حضرت به طور مكرر مردم را بر ضد طاغوتهای عصرش تحریك می كرد و قیام انقلابیون مانند زید ابن امام سجاد (علیه السلام)، كه یكی از انقلابیون بزرگ تاریخ اسلام بر ضد هشام قیام كرد مورد تأیید امام باقر (علیه السلام) بود.
روزی زید بن امام سجاد (علیه السلام) برادر قهرمان امام باقر (علیه السلام) را بر هشام وارد كردند هشام گستاخانه به زید گفت: تویی كه ادعای خلافت در سرت هست ای مادر مرده هرگز به آن نخواهی رسید، تو فرزند كنیز بیش نیستی.
زید فرمود: مادران در هر مقامی باشند مانع ترقی فرزندشان نخواهند شد وانگهی هیچ مقامی بلندتر از مقام نبوت نیست اگر كنیز زادگی مایه نقصان است خداوند اسماعیل را كه فرزند كنیز (هاجر) است به مقام پیامبری نمی رسانید. چگونه می توان اسماعیل را به خاطر كنیززادگی خوار شمرد با اینكه خداوند سرور پیشینیان و آیندگان، یعنی پیامبر اسلام (صلی الله علیه و سلم) را از نسل او آفرید و چگونه نسب مرا مایه ی نقص می دانی با اینكه جدم رسول خدا (صلی الله علیه و سلم) و علی ابن ابیطالب است [1] هشام از بیانات زید آن چنان خشمگین شد كه از جایگاه خود شتابزده برخاست و دژخیمان خود را طلبید و فرمان اخراج زید را داد.
[ صفحه 24]
زید از نزد هشام دور شد در حالی كه می گفت:
انه لم یكره قوم حر السیوف ان ذلو
همانا آنانكه تیزی و داغی شمشیرها را برای خود نپسندیدند ذلیل و خوار شدند.
از آنجا كه وجود امام در شرایط عصر خودش یگانه محور تشیع بود و حفظ محور برای حفظ تشیع بسیار لازم بود لذا امام باقر (علیه السلام) در پشت سپر تقیه و در زیر چتر تاكتیك انقلابیون را رهبری می كرد و هرگز راضی نبود حتی یك لحظه طاغوتها زنده باشند.
[ صفحه 23]
بر همین اساس آن حضرت به طور مكرر مردم را بر ضد طاغوتهای عصرش تحریك می كرد و قیام انقلابیون مانند زید ابن امام سجاد (علیه السلام)، كه یكی از انقلابیون بزرگ تاریخ اسلام بر ضد هشام قیام كرد مورد تأیید امام باقر (علیه السلام) بود.
روزی زید بن امام سجاد (علیه السلام) برادر قهرمان امام باقر (علیه السلام) را بر هشام وارد كردند هشام گستاخانه به زید گفت: تویی كه ادعای خلافت در سرت هست ای مادر مرده هرگز به آن نخواهی رسید، تو فرزند كنیز بیش نیستی.
زید فرمود: مادران در هر مقامی باشند مانع ترقی فرزندشان نخواهند شد وانگهی هیچ مقامی بلندتر از مقام نبوت نیست اگر كنیز زادگی مایه نقصان است خداوند اسماعیل را كه فرزند كنیز (هاجر) است به مقام پیامبری نمی رسانید. چگونه می توان اسماعیل را به خاطر كنیززادگی خوار شمرد با اینكه خداوند سرور پیشینیان و آیندگان، یعنی پیامبر اسلام (صلی الله علیه و سلم) را از نسل او آفرید و چگونه نسب مرا مایه ی نقص می دانی با اینكه جدم رسول خدا (صلی الله علیه و سلم) و علی ابن ابیطالب است [1] هشام از بیانات زید آن چنان خشمگین شد كه از جایگاه خود شتابزده برخاست و دژخیمان خود را طلبید و فرمان اخراج زید را داد.
[ صفحه 24]
زید از نزد هشام دور شد در حالی كه می گفت:
انه لم یكره قوم حر السیوف ان ذلو
همانا آنانكه تیزی و داغی شمشیرها را برای خود نپسندیدند ذلیل و خوار شدند.
[1] اعلام الورا - ص 257 از كتاب اشتهاردي ص 69.